Με λαμπρότητα εορτάσθηκε η ιερά μνήμη των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, με επίκεντρο τον Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου.
Το πρωί του Σαββάτου 29 Ιουνίου 2024, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε στην πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, με συλλειτουργούς του τους Ιερείς της Ιεράς Πόλεως και της ευρύτερης περιοχής, με επικεφαλής τον Αρχιερατικό Επίτροπο, Αρχιμ. Αναστάσιο Καντάνη.
Κατά το κήρυγμά του παρουσίασε στους πιστούς την αγία βιοτή τον Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, την θεολογική τους διδασκαλία και τον ιεραποστολικό τους ζήλο.
«Αν θα ήθελε ο κάθε πιστός να βρει τρόπους να ταυτιστεί με τους δύο Αποστόλους θα έβρισκε το σημείο της πτώσης, αλλά και την εμπειρία της μετάνοιας» τόνισε μεταξύ άλλων και συνέχισε λέγοντας: «παρ’ όλο που αρχικά και οι δύο Απόστολοι είχαν διαφορετικές διαδρομές, υπήρξε μια κοινή συνισταμένη στη ζωή τους, η οποία κατέληξε στον ίδιο τερματισμό, που είναι το μαρτύριο και η είσοδός τους στην Βασιλεία των Ουρανών. Ο Πέτρος υπήρξε εκείνος που έλαβε την πρόσκληση. Ο Παύλος ήταν εκείνος που βίωσε την εκλογή. Είναι συγκλονιστικό, αγαπητοί μου αδερφοί, ότι ο Χριστός προσκαλεί έναν ψαρά για να γίνει μαθητής Του, γνωρίζοντας, ότι θα Τον αρνηθεί. Εξίσου συγκλονιστικό είναι, ότι ο Χριστός εκλέγει για Απόστολό Του έναν διώκτη του χριστιανισμού και των μελών της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας».
Σε άλλο σημείο του κηρύγματός του, ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε ότι «ο Χριστός δεν προσκαλεί αναμαρτήτους να έρθουν κοντά του. Δεν εγκαθίδρυσε μία εκκλησία αναμαρτήτων ανθρώπων. Ο Κύριός μας προσκαλεί τον κάθε άνθρωπο, φέροντας μέσα του τα πάθη του, τις αδυναμίες του, τα μειονεκτήματά του, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που εύκολα τον οδηγούν στην πτώση και στην αμαρτία. Διότι ο Χριστός γνωρίζει πως ο άνθρωπος δεν ταυτίζεται με την αμαρτία, αλλά έχει την δύναμη και την δυνατότητα να αποτινάξει τον ζυγό της αμαρτίας και με την μετάνοια να αναγεννηθεί εν Κυρίω Ιησού Χριστώ. Αυτό συνέβη και στον Απόστολο Πέτρο και στον Απόστολο Παύλο».
Συνεχίζοντας, και αφού παρουσίασε τα γεγονότα της αρνήσεως του Αποστόλου Πέτρου και της μεταστροφής του Αποστόλου Παύλου τόνισε: «Έτσι συμβαίνει και στη δική μας ζωή, αδελφοί μου. Είναι αδύνατον να αποφύγουμε την αμαρτία. Είναι αδύνατον να μη βιώσουμε την δυσάρεστη εμπειρία της πτώσης. Είτε η αυτάρκειά μας και η μεγάλη αυτοπεποίθησή μας είτε ο εγωισμός και ο ζηλωτισμός μας, μας κάνουν πολλές φορές να αμαρτήσουμε και απέναντι στον Θεό και απέναντι στους ανθρώπους. Είναι πολύ λεπτή η ισορροπία, που χωρίζει τον άνθρωπο από το να πιστεύει στον Θεό, μέχρι να Τον αρνηθεί και από το να υπερασπίζεται τον Θεό μέχρι να γίνει διώκτης του. Οι δύο Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι, όμως, μας δείχνουν μια εμπειρία, μία προοπτική, ένα δρόμο, που λέγεται μετάνοια.
Ο Πέτρος αμέσως μετά την πτώση του συγκλονίστηκε και δημιούργησε της προϋποθέσεις να μετανοήσει. Τα δάκρυά του έγιναν η νοητή εκείνη κολυμβήθρα, μέσα στην οποία εισήλθε με σκοπό να καθαρίσει την ψυχή του και το σώμα του από τον μολυσμό της αρνήσεως.
Και ο Παύλος, βιώνοντας το μυστήριο της εκλογής του, συγκλονίζεται από την αποκάλυψη του Θεού, από την διακονία που του αναθέτει, από την εμπιστοσύνη που του δείχνει και αμέσως μεταστρέφεται. Αλλάζει πορεία και από πολέμιος γίνεται ιεραπόστολος, από αιμοδιψής διώκτης, γίνεται διαπρύσιος κήρυκας του Ευαγγελίου και οργώνει κυριολεκτικά όλο τον τότε γνωστό κόσμο, κηρύττοντας, διδάσκοντας, βαπτίζοντας, ιδρύοντας τοπικές Εκκλησίες.
Να, λοιπόν, που η μετάνοια είναι ικανή να θεραπεύσει κάθε αμάρτημα όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό. Η μετάνοια είναι εκείνη η ευλογημένη εμπειρία που καταργεί το χάσμα που μας χωρίζει από τον Θεό και μας προσφέρει την ζωοποιό ένωσή μας μαζί Του. Είναι εκείνος ο ευλογημένος τρόπος για να βιώσουμε την κάθαρση, να οδηγηθούμε στον φωτισμό και να γευθούμε την αγάπη του Χριστού, γιατί ο Χριστός δεν μας ανέχεται μόνο ως αμαρτωλούς, αλλά μας αγαπάει και ως μετανοούντες».
Ολοκληρώνοντας, ο Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός ευχήθηκε σε όλους ο Απόστολος Πέτρος και ο Απόστολος Παύλος να τους ενισχύουν, να τους ενδυναμώνουν, να τους εμπνέουν, να τους καθοδηγούν, έτσι ώστε η ζωή όλων να είναι μια διαρκής μετάνοια, μέσα από την οποία θα γεύονται την αγάπη του Θεού και αυτή την αγάπη θα την αντιπροσφέρουν σε Εκείνον, μέσα από την διακονία του ανθρώπου, που είναι η ζωντανή εικόνα Του».
